โดย หนุ่มเมืองจันท์ boycitychan@matichon.co.th www.facebook/boycitychanFC คอลัมน์ ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ
ในมติชนสุดสัปดาห์ วันศุกร์ที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2555 ปีที่ 33 ฉบับที่ 1680 หน้า 24
ขอเล่าเรื่อง พี่อรุณ วัชระสวัสดิ์ อีกครั้งได้ไหมครับ
ผมเพิ่งขึ้นเวทีแนะนำหนังสือ "อรุณตวัดการเมือง" ในงานมหกรรมหนังสือแห่งชาติ เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา
บนเวที นอกจากผมและพี่อรุณแล้ว ยังมี "ก้า" อริณธรณ์ นักร้อง นักเขียน และนักโฆษณาขึ้นเวทีด้วย
คำแรกที่ผมถาม "ก้า" ก็คือ ขึ้นมาบนเวทีในฐานะอะไร
"แฟนการ์ตูนพี่อรุณครับ"
"ก้า" เป็นเพื่อนรุ่นพี่ของ "น้ำแข็ง" ลูกสาวพี่อรุณ
แต่เรียกพ่อของเพื่อนว่า "พี่" มานานแล้ว
"น้ำแข็ง" เป็นนักวาดการ์ตูนและนักออกแบบปก เธอเป็นคนออกแบบปกซีดีเพลงของวงบาสเก็ตแบนด์ของ "ก้า" และ "นะ"
พี่อรุณเคยพูดเล่นๆ ว่า อุตส่าห์ส่งลูกไปเรียนเมืองนอก นึกว่าอนาคตจะไปไกล จะได้ดีกว่าพ่อ
สุดท้ายก็กลายเป็น "ลูกไม้" หล่นใต้ต้น
พี่อรุณเป็นคนมีอารมณ์ขัน แต่ผมไม่นึกว่าจะมากมายขนาดนี้
สัมภาษณ์พี่อรุณมา 3 ครั้ง หัวเราะกลิ้งทั้ง 3 ครั้ง
คนอะไรก็ไม่รู้ เล่าซ้ำยังขำเลย
หลังกิจกรรมบนเวทีจบ "ก้า" กระซิบกับผมว่าเขาไม่คิดว่าพี่อรุณจะขำขนาดนี้
ไม่แปลกหรอกครับที่การ์ตูนการเมืองของพี่อรุณ ดูทีไรก็หัวเราะได้ทุกที
หนังสือ "อรุณตวัดการเมือง" เป็นหนังสือรวบรวมผลงานการ์ตูนของพี่อรุณใน "มติชนสุดสัปดาห์"
หลายคนคิดว่า "การ์ตูนการเมือง" จะเหมือนกับคอลัมน์วิจารณ์การเมือง
คือ ใช้แล้วทิ้ง
เพราะเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับเหตุบ้านการเมืองในช่วงนั้น
ผ่านไปแล้วก็ผ่านไปเลย
ผมขอเถียง...
หนังสือ "อรุณตวัดการเมือง" เป็นเหมือนหนังสือประวัติศาสตร์ที่บันทึกการเมืองไทยเป็นลายเส้น
และ "อารมณ์ขัน"
หรือบางเรื่องอ่านแล้วขำมาก
เช่นเรื่อง 3จี
ในหนังสือ "อรุณตวัดการเมือง" หน้า 80 พี่อรุณเขียนการ์ตูนล้อเรื่องการประมูล 3จี ที่ล้มไปในปี 2553
เขาแบ่งเรื่องราวเป็น 2 ช่อง
ช่องแรก "บ้านอื่นเมืองอื่น" เป็นรูปหน้าคน 2 คน
คนแรก อยู่ในช่วง You on 3G เป็นภาพหน้าคนที่เจอลมแรง เหมือนนั่งมอเตอร์ไซค์ด้วยความเร็วพอประมาณ
คนที่สอง You on 4G หน้าของเขาเหมือนเจอลมแรงจัด หนังติดกระดูก ผมปลิว
เป็นการเปรียบเทียบให้รู้ว่า 4G นั้นเร็วกว่า 3G ขนาดไหน
แต่อีกช่องหนึ่งเขียนว่า "บ้านเราเมืองเรา"
เป็นภาพคน 3 คน อยู่ในช่วง Thai on 2G /Thai on 3G /Thai on 4G
ลมแรงเหมือนกันครับ
คนแรก ยุค 2G หน้าตึง ผมปลิว
คนที่สอง ยุค 3G หน้าแก่งั่ก
คนที่สาม ยุค 4G เป็นรูปโครงกระดูก
คือ รอ 3G จนแก่งั่ก
กว่าจะถึง 4G ก็เหลือแต่กระดูกแล้ว
โหย...คิดได้ไง
ในมุมของคนเขียนหนังสือ ผมศึกษางานการ์ตูนของพี่อรุณใน 2 มุม
อีกมุมหนึ่ง คือ การทำเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่าย
เวลาเขียนหนังสือเล่าเรื่องยากๆ ผมจะใช้การเปรียบเทียบกับเรื่องใกล้ตัวเพื่อให้เข้าใจง่าย
ผมศึกษาพี่อรุณในมุมนี้
การใช้ภาพของสิ่งหนึ่งไปเปรียบเทียบกับเรื่องการเมือง
พี่อรุณทำอย่างไร
อย่างกรณี 98 ศพ ที่เป็น "บ่วงกรรม" ของ คุณอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ
พี่อรุณใช้ "เตียงนอน" เป็นคำอธิบาย
เป็นภาพ "อภิสิทธิ์" นอนอยู่บนเตียงที่มีฟูกซ้อนอยู่หลายชั้น
แต่มีหัวกะโหลกที่เขียนว่า 98 ศพ อยู่ใต้ฟูก
ฟูกจึงไม่เรียบ นอนไม่สบาย
ภาพๆ เดียว ชัดเจนเลย
เคยถามประวัติวัยเด็กของพี่อรุณ
พี่ท่านวาดรูปเก่งมาตั้งแต่เด็ก ตอนเรียนประถม พอถึงวิชาวาดเขียน เพื่อนๆ จะขอให้พี่อรุณวาดให้
เชื่อไหมครับภาพที่ส่งครูทั้งห้อง เป็นฝีมือของ ด.ช.อรุณ วัชระสวัสดิ์ ทั้งหมด
แต่ความเก่งด้านวิชาวาดเขียน เป็นปฏิภาคผกผันกับวิชาภาษาอังกฤษ
ตอนเรียนชั้นมัธยม ครูภาษาอังกฤษถึงขั้นเรียกเขามาคุยกันตัวต่อตัว
ครูบอกว่าพี่อรุณคงจะเอาดีด้านศิลปะอย่างแน่นอน ภาษาอังกฤษคงไม่ได้ใช้
"ครูจะช่วยเธอ"
แล้วคุณครูที่น่ารักก็บอกว่าถ้าพี่อรุณสะกดคำว่า Art ที่แปลว่าศิลปะได้
"ครูจะให้เธอผ่านวิชาภาษาอังกฤษ"
น่ารักมาก
พี่อรุณนั้นแม้จะชอบด้านศิลปะแค่ไหน แต่เขาก็รู้จักงานศิลปะในภาคภาษาไทยเพียงอย่างเดียว
ครับ พี่อรุณสะกดคำว่า Art ไม่ได้
แต่สุดท้าย ครูก็เมตตายอมให้พี่อรุณสอบผ่านวิชาภาษาอังกฤษ
ในการสัมภาษณ์ครั้งหนึ่ง ผมถามพี่อรุณว่าเริ่มต้นวาดรูปตอนไหน
"ให้ตอบจริงหรือเปล่า"
ผมพยักหน้า
พี่อรุณเล่าว่าตอนเด็กบ้านอยู่ใกล้ทะเล เขาเห็นหาดทรายเม็ดละเอียดเหมือนกับกระดาษ
ทุกครั้งที่เกิดอาการน้ำในกระเพาะปัสสาวะต้องการระบายออก
ด.ช.อรุณจะตรงไปที่ชายหาด
และเริ่มวาดภาพสีน้ำ
คือ ใช้น้ำวาดรูป
ถึงตอนนี้ผมหัวเราะกลิ้งเลย เพราะเป็นอารมณ์ซุกซนที่เด็กผู้ชายแทบทุกคนเคยเล่น
มีคนเล่าให้ฟังว่ามีเมืองหนึ่งในประเทศเม็กซิโก มีปัญหาห้องน้ำสาธารณะของผู้ชายสกปรกมาก
เพราะปฏิบัติการฉีดน้ำมักกระฉอกออกมาข้างนอก
เทศบาลพยายามหาวิธีการแก้ไข
จะปรับเปลี่ยนรูปแบบโถปัสสาวะเท่าไรก็แก้ไม่ได้
จนมีเด็กผู้ชายคนหนึ่งเสนอว่าให้หาจุดโฟกัสในโถที่จะไม่ทำให้เกิดอาการกระฉอก
แล้วเอารูป "แมลงวัน" ติดลงไป
เล่ามาถึงตรงนี้ ผู้ชายทุกคนคงนึกออก
อารมณ์ซุกซนของผู้ชายจะเริ่มทำงาน
ทุกครั้งที่เข้าประจำการที่โถ เขาจะเล็งไปที่แมลงวันตัวนั้น
เพียงแค่นี้ปัญหาห้องน้ำสกปรกก็หายไป
เพราะแมลงวันตัวเดียว
ย้อนกลับไปเรื่องพี่อรุณ เขาเล่าเรื่องปฏิบัติการใช้น้ำวาดรูปที่หาดทรายว่า มีปัญหาอยู่ 2 เรื่อง
เรื่องแรก วาดหัว ตัว และมือ เสร็จแล้ว
กำลังจะวาด "ขา"
"สีน้ำ" หมด
เรื่องที่สอง วาดภาพ หัว ตัว มือ และขาเสร็จ
"รู้ไหมว่าอวัยวะส่วนไหนวาดยากที่สุด" พี่อรุณถาม
ผมส่ายหน้า
"ดวงตา"
"ทำไมครับ"
พี่อรุณยิ้มแล้วอธิบายแบบ "ผู้ชาย" ย่อมเข้าใจ "ผู้ชาย" ด้วยกัน
"มันต้องขยักก่อนยิง"
555 แค่นึกภาพก็ขำกลิ้งแล้ว
แต่หลังจากการคุยครั้งนั้น ผมเริ่มรู้สึกสงสัยอะไรบางประการ
กลับมาที่ทำงาน รีบหยิบหนังสือ "อรุณตวัดการเมือง" มาดูอีกครั้งอย่างละเอียด
ไม่แน่ใจว่าที่พี่อรุณเคยเล่าว่าเขาสเก็ตภาพด้วยปากกาแล้วสแกนลงเครื่องคอมพิวเตอร์ก่อน
จากนั้นค่อยลงสีด้วยโปรแกรมโฟโต้ช็อป
พี่อรุณทำแบบนั้นจริงๆ
หรือว่า....
.
