ในเงาสีขาว โดย ศิลา โคมฉาย คอลัมน์ แตกกอ-ต่อยอด
ในมติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันศุกร์ที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2555 ปีที่ 32 ฉบับที่ 1653 หน้า 67
การลักลอบนำยาแก้หวัด สูตรผสมสารซูโดอีเฟดรีนออกจากโรงพยาบาล ไปเป็นสารตั้งต้นผลิตยาเสพติด ชนิดทำกันเป็นขบวนการ เครือข่ายกว้างขวางทั่วทุกภาค
เป็นเรื่องน่าตระหนกอย่างยิ่ง เกิดผลสะเทือนแรง
ไม่ใช่แค่มันเป็นเรื่องใหญ่ ข่าวดัง เรื่องของความโลภ ฉกฉวยประโยชน์หากินแบบเบียดบังหลวง คดโกงต่อหน้าที่ความรับผิดชอบ คอร์รัปชั่นธรรมดาทั่วไปประสาข้าราชการชั่ว
แต่เป็นการทรยศ
ทรยศต่อสังคม ประเทศชาติ และที่สำคัญต่อความไว้วางใจ
เสียความรู้สึกขั้นร้ายแรง จนอาจนำไปสู่วิกฤตศรัทธา
ในความคิดแบบบ้านๆ โรงพยาบาล แพทย์ พยาบาล ซึ่งมีหน้าที่ปลดเปลื้องทุกข์จากโรคภัยไข้เจ็บ กระทั่งยื้อยุดเอาชีวิตผู้ป่วยจากความตาย เป็นที่เชื่อมั่น ยกย่อง และให้ความเคารพนับถือ
พ่อแก่ แม่เฒ่า พร้อมจะยกมือไหว้แพทย์พยาบาล คราวลูกคราวหลาน ในระดับสูงขึ้นผู้คนไม่น้อยเชื่อมั่นว่า แวดวงนี้คงพอจะหวังและเชื่อถือได้บ้าง มีภาพมัวหมองน้อยกว่ากลุ่มสายงานอื่นในสังคม เพราะการร่ำเรียนที่เน้นปลูกฝังจริยธรรมอย่างเข้มข้น เป็นฐานสำหรับการมีจรรยาบรรณในวิชาชีพ
จิตใจดี พร้อมดูแลรักษาทุกชีวิตโดยไม่มีข้อแม้
ยิ่งแต่กาลก่อนด้วยแล้ว หมอต้องอยู่กับพระ ถูกยกขึ้นเป็นพ่อหมอ ผู้มีจิตใจเมตตากรุณา นอกจากรู้จักวินิจฉัยโรค สรรพคุณสมุนไพร ตำรับยา ยังสามารถเสริมพลังใจคนเจ็บด้วยพุทธคุณ คาถาอาคม
มีไม่น้อยที่พระเป็นหมอเสียเอง
ขบวนการค้ายาเสพติดแทรกซึมเข้าไปใช้ประโยชน์ในบางส่วน บางบุคคล ของระบบราชการสายต่างๆ มานาน มีข่าวคราวให้เห็นเป็นระยะๆ แต่ไม่สั่นคลอนความรู้สึกได้หนักหนาเท่า การซึมเข้าไปในระบบสาธารณสุข
เคลื่อนไปในเงาสีขาว
ใช้ความโลภล่อลวงให้คนที่ได้ชื่อว่ามีก้อนสมองดีเยี่ยม ฉลาดเฉลียวยิ่ง ให้กล้าทรยศ
ยาเสพติดไม่เพียงแต่ทำลายสุขอนามัยของประชาชน แต่ยังเป็นทุนก้อนหลักของการก่อการร้าย
ว่ากันว่า สันติภาพในช่วงเลือกตั้งพม่า อาจเป็นเรื่องชั่วครั้งชั่วคราว ยังมีชนกลุ่มน้อยใหญ่ๆ 5 กลุ่มติดอาวุธประมาณ 2-3 แสนคน ไม่นับรวมไปถึงครอบครัว ใช้ยาเสพติดเป็นรายได้ ซื้อหาอาวุธยุทธภัณฑ์ เลี้ยงกองกำลังและครอบครัว หากอดหิวพวกนี้ก็พร้อมเร่งผลิตค้ายาเอาตัวรอด โดยไม่ยอมฟังใคร
ในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ของเรา ซึ่งปัญหาความรุนแรงอยู่ในขั้นวิกฤติ ยาเสพติดจำนวนมากที่ถูกตรวจพบจับกุมได้ คงมีส่วนถูกใช้เป็นทุนของการก่อการร้ายเช่นกัน
และถ้าหากบังเอิญ ผลพวงการกระทำของคนสาธารณสุขนอกคอกพวกนี้ กลายเป็นทุนไปจัดหาระเบิด ถล่มยะลาและหาดใหญ่ ย่อมต้องเป็นความผิดมหันต์
ข่าวคราวจากการสืบสวนสอบสวน แสดงให้เห็นศักยภาพอันน่าคร้ามเกรงของขบวนการค้ายา
ดีเอสไอ เคยแถลงผลจับกุมยาแก้หวัดรวมแล้วกว่า 48 ล้านเม็ด ซึ่งหากคิดราคาซึ่งขบวนการเสนอซื้อขายกันตามอัตราส่วนผสมในเม็ดยาของสารซูโดอีเฟดรีน 50-60-70-100 เปอร์เซ็นต์ เม็ดละ 10-20-30-50 บาท ต้องเป็นเม็ดเงินมหาศาล
เงินที่สามารถใช้แม้ผีให้โม่แป้ง
พวกนี้ยังมีความรู้ความสามารถทางวิชาการระดับสูง
รู้ว่าสูตรโครงสร้างทางเคมีของซูโดอีเฟดรีน มีความคล้ายคลึงอย่างมากกับเมทแอมเฟตามีน เป็น 1 ใน 14 ของสารตั้งต้นที่ใช้ในการผลิตยาเสพติด กำหนดตามอนุสัญญาสหประชาชาติ ว่าด้วยการต่อต้านการลักลอบค้ายาเสพติดให้โทษ และวัตถุออกฤทธิ์ต่อจิตประสาท ค.ศ.1988
สามารถนำไปเปลี่ยนแปลงบางอย่าง ทำให้กลายเป็นเมทแอมเฟตามีน
ที่รู้จักกันในชื่อยาบ้า ยาไอซ์
พวกค้ายาเชี่ยวชาญในการลำเลียงขนส่ง ทำตลาด จนสามารถแพร่กระจายไปทั่วทุกหัวระแหง ถึง หมู่บ้านตำบล แม้จะมีข่าวการจับกุมได้ปริมาณมากๆ อยู่บ่อยครั้ง แต่ไม่อาจยับยั้งให้ขาดหายไปจากพื้นที่อย่างเด็ดขาด
กลยุทธ์ของฝ่ายค้าปลีกยิ่งพิลึกพิลั่น มีตัวอย่างน่าทึ่งอย่างที่เห็นกันในจอทีวีบ่อยครั้ง อย่างจากการจับกุมคราวหนึ่ง ได้รู้ว่านักค้ายาผ่าน่องไก่ ตัดกระดูก ขูดเอาไขกระดูกออก เพื่อเอาเม็ดยาบ้าใส่หลอดกาแฟ ยัดเข้าไปในช่องกระดูก ใช้กาวตราช้างต่อกระดูกไว้ดังเดิม แล้วเอาน่องไก่คลุกแป้งทอด
น่องไก่ทอดเป็นของเยี่ยมนักโทษในเรือนจำ
ผลประโยชน์มหาศาล กับจิตสำนึกในความถูกต้องที่อ่อนแอลงของผู้คน ขบวนการลักลอบค้ายาเสพติด เจาะทะลวงเข้าไปใช้ประโยชน์ในสถาบันทางสังคมต่างๆ หนักขึ้น
บางทีเป็นเรื่องเกินคาด ซึ่งฝ่ายบ้านเมืองซึ่งมีหน้าที่กวาดล้าง ทำลาย จำเป็นต้องยกระดับความสามารถให้เท่าทันและทันกาล
อย่างที่เป็นไปในแวดวงสาธารณสุข ซึ่งแม้จุดหลักที่นั่นจะมีวัตถุดิบที่ต้องการ แต่ภาพพจน์โดยรวมที่ดูสะอาดน่าเชื่อถือขององค์กร ก็สามารถพรางเงาอันเลวร้ายไว้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง
และหากคิดเพ้อๆ ไปจากจุดยืนที่พวกนั้นอยู่คนละฝั่งกับเรื่องบาปบุญคุณโทษอย่างเด็ดขาด พรั่งพร้อมไปด้วยสารพัดกลยุทธ์ชั่วร้าย ไม่แน่ว่าพวกค้ายาอาจคิดลอบเข้าไปซุกอยู่ในเงาสีขาว ลำดับต่อไป
คงจะเป็นฝันร้ายหากได้เห็นวัตถุมงคลหลวงพ่อ รุ่นเนื้อซูโดอีเฟดรีน...
++
One night in Vientiane : ;; Cozily back to Laos :* ว่าด้วย กัลยาณมิตร หนึ่ง ชีวิต ขอหนึ่งคน!
โดย ปรารถนา รัตนะ คอลัมน์ Se[XO]ver 80
ในมติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันศุกร์ที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2555 ปีที่ 32 ฉบับที่ 1653 หน้า 82
บนรถนอนกรุงเทพฯ - หนองคาย รถไฟเลต 3 ช.ม. ทำให้ตารางนัดที่ส่งให้คุณไซ (ดร.ไซบันดิด แห่งหอการค้าลาว) ต้องหายไป 3 ชั่วโมง คืนเดียวในเวียงจันทน์จึงเหลือเวลาน้อยลง
ว่าแล้วก็ใช้บริการ 009 โทร.จากบนรถไฟที่คืบคลานอย่างใจเย็น เสียงคุณไซรับโทรศัพท์ในห้องประชุม บอก "บ่เป็นหยังเด้อ" เมื่อข้าพเจ้าบอกจะต้องไปช้า โห ไม่เคยได้ยินภาษาลาวไพเราะขนาดนี้มาก่อนเลย
ในหนังสือ บ็อบ มาร์เลย์ ข้าพเจ้าเคยเขียนไว้ว่า "คนเราบางคนต้องการกัลยาณมิตรสักคนในชีวิต แต่บางครั้งหาแค่คนเดียวยังไม่มี แต่ บ็อบ มาร์เลย์ ไม่ได้มีแค่หนึ่งคน แต่มีแวดล้อมอยู่จำนวนมาก"
มิตรหน้าด่าน
มวลมิตรจะมาต่อเมื่อต้องแสวงหาบ้าง เมื่อลงจากรถไฟ สาวน้อยนุ่งซิ่นที่สถานีหนองคายผู้ยืนถือป้ายต้อนรับ (คนอื่น) ภาษาฝรั่งเศส ชี้ทางสว่างว่า มีรถไฟต่อไปถึงสถานีท่านาแล้ง
เป็นอันว่าเสร็จสมอารมณ์หมายกับประสบการณ์ (ความอยาก) นั่งรถไฟข้ามโขง ขอเป็นประสบการณ์แค่ครั้งแรกนี้ครั้งเดียว
ไม่เอาอีกแล้ว (ฮา)
มิตรคนแรก
ดร.ไซบันดิด ถือเป็นสหายคนแรกในลาวของข้าพเจ้า และเป็นสะพานเชื่อมโยงไปยังคนอื่น กับประสบการณ์ปริญญาเอกจากแคนาดา
มีโรงงานการ์เม้นต์ ที่ปัจจุบันขายให้คนไทยและคนปากีสถาน
แล้วยังเป็นมันสมองอีกหลายตำแหน่ง รวมถึงเป็นบอร์ดไอซีที ที่พูดเบาๆ อย่างถ่อมตัวว่า เราใช้ 4G แล้ว
เป็นคนรุ่นใหม่ที่ทำงานหนักให้ประเทศ และทำให้ประเทศลาวมีความหวังเป็นอย่างยิ่ง
เขาเป็นเพื่อนของ คุณโยธิน พี่ชายของพี่น้อย ลัดสะหมี เจ้าของร้านแซบอีหลี noodle people ที่ข้าพเจ้าเดินไปพบบนถนนในเวียงจันทน์ด้วย Destiny!
มิตรคนต่อไป
คืนอันแสนสั้นนั้น จบลงด้วย พี่น้อยขับรถมาส่งที่โรงแรม พลางคุยกันโขมงในรถอย่างถูกคอ เธอบอกว่า "คนลาวไม่ชอบถูกเอาเปรียบ และถ้าไม่ถูกคอ ก็จะไม่คุยเลย"
พลางเล่าว่า บ่อยครั้งที่คนไทยเดินเข้าไปในร้านแล้วต้องถามว่า ร้านสวยๆ แบบนี้เป็นของคนไทยใช่ไหม เธอถาม (ข้าพเจ้า) ว่า "ทำไมคนลาวจะทำไม่ได้" สำทับอีกทีว่า "เรื่องมาร์เก็ตติ้ง พี่ไม่กลัวใคร"
เราถูกคอกันเป็นอันมาก ไม่แปลกที่พี่น้อยเสนอที่ดินร้อยไร่ในเวียงจันทน์ "ให้มาทำไร่กันหนุกๆ" ฉันหูผึ่ง รีบส่งเมล์หาเธอ เล่าความฝันหลังกลับมาบ้านแล้ว
บทสรุป
ผูกพันและพัวพันกันเป็นอย่างยิ่ง
การเชื่อมโยงอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย เพียงเพื่อให้ประเทศเรา รู้เขา รู้เราบ้าง ข้าพเจ้ายังเหน็ดเหนื่อยไม่พอกับสภาพ "ลิงแก้แห" จึง (หาเรื่อง) ไป ข้าพเจ้าถามชาวอังกฤษคนหนึ่งว่า ถ้าให้เขาเปรียบเทียบ อียู กับ อาเซียน เขาเห็นว่าไง เขาไม่ตอบ แต่หัวเราะลั่น
ฉันโกรธควันออกหู แต่ฉันก็รู้จุดอ่อนของอาเซียน และมากกว่านั้นคือ ฉันรู้ว่าประเทศฉันนี่แหละคือจุดอ่อนที่สุด (คือไม่รู้ตัวว่าเป็นจุดอ่อน)
เราพ้นจากคำว่า "ด้อยพัฒนา" มาแล้ว แต่เรากลับไม่ใช่ประเทศกำลังพัฒนา
เพราะ (ดูเหมือน) เราเป็นประเทศหยุดพัฒนาต่างหาก (ฮา...ไม่ออก)
.
