โดย ศิลา โคมฉาย คอลัมน์ แตกกอ-ต่อยอด
ในมติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันศุกร์ที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2555 ปีที่ 32 ฉบับที่ 1661 หน้า 67
ในการสำรวจตัวอย่างประชาชนทั่วประเทศ 1,196 ตัวอย่าง เกี่ยวกับการเล่นพนัน ก่อนหน้าฟุตบอล ยูโร 2012 จะเปิดฉาก ของศูนย์พยากรณ์เศรษฐกิจและธุรกิจ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย
ผู้ตอบส่วนข้างมากถึงร้อยละ 63.1 ระบุว่าพร้อมจะเล่น
เล่นพนันเพราะรางวัลล่อใจ ร้อยละ 43.0 เพราะความสนุก 29.2 เพื่อนชวน 19.1 อีกร้อยละ 6.6 บอกว่า เป็นแฟชั่น และอื่นๆ 2.1
ตบท้ายด้วยเอกลักษณ์เฉพาะแบบไทย คือส่วนใหญ่รู้ว่าการพนันบอล เป็นเรื่องผิดกฎหมาย
แถมส่วนข้างมากถึงร้อยละ 64.2 ไม่เห็นด้วยกับการออกกฎหมายพนันฟุตบอล
โอ...ช่างเป็นคนแสนดีที่มัวหมอง...
ในนี้คงไม่รวมถึงขาเล่นสมัครเล่นตามเทศกาล ที่ว่ากันในแวดวงกลุ่มก้อนคนกันเอง พนันได้สารพัดเรื่องทุกรูปแบบ ตั้งแต่ใครชนะการเสี่ยงแดน ทีมไหนได้ลูกทุ่ม ลูกโทษ ใบเหลืองก่อนกัน ผู้รักษาประตูรับลูกบอลก่อน ใครเป็นคนยิง ไปถึงผลการแข่งขัน...
สนุกกับบรรยากาศ การเย้ยหยันคุยข่ม อดหลับอดนอน มากกว่าความเร้าใจในเกมการแข่งขัน
ขณะตำรวจแถลงเงียบๆ เป็นข่าวเล็กๆ เน้นความสนใจในแหล่งบันเทิงรายรอบสถานศึกษา คาดว่าจะเป็นที่เล่นได้-เสีย โดยเฉพาะในหมู่คนวัยเรียน ตบท้ายด้วยคำเรียกร้องให้ผู้ปกครองใส่ใจดูแลลูกหลานเป็นพิเศษ และให้พลเมืองดีช่วยกันแจ้งเบาะแส
สุ้มเสียงฟังในแง่ดีเหมือนจะบอกว่า เป็นเรื่องปกติที่ต้องเข้มงวดกันอยู่แล้ว แต่ในแง่ร้ายคล้ายๆ เป็นการยอมรับสภาพ
การเล่นพนันฟุตบอล หากจบลงเมื่อสิ้นมหกรรมในยุโรป หรือเกาะเกี่ยวอยู่กับลีกต่างประเทศตามฤดูกาล คงพอทำเนา
แต่จะเป็นเรื่องเลวร้ายสุดหยั่ง หากความฟูเฟื่องระดับนี้จะกลายเป็นเรื่องธรรมดา ยกระดับเป็นวัฒนธรรม ขยับขยายเข้ามาสู่การแข่งขันฟุตบอลอาชีพภายในประเทศ ซึ่งกำลังอยู่ในภาวะก่อร่างสร้างตัว มีปัญหาท่วมหัวให้สะสาง
อย่างที่มีเสียงโจษจัน เพิ่มความถี่และความดัง จากภาพและผลการทำหน้าที่ของกรรมการผู้ตัดสินในสนามทุกระดับ
เป็นข้อสงสัยต่อการพนัน ที่เริ่มสั่นสะเทือนความเชื่อถือ
โอกาสในการเข้าร่วมฟุตบอลยูโร 2012 ของผู้บริหารแวดวงฟุตบอลไทย มีมากเพียงไหนก็ไม่ทราบได้ หากมีอยู่บ้าง หรืออยู่ในฐานะผู้ชมที่มีสิทธิพิเศษใกล้ชิดวงใน น่าจะจัดเป็นวาระของการทำงานหนักเป็นพิเศษ เตรียมตัวเพื่อไปศึกษา การพัฒนามาตรฐานของทีมฟุตบอลชั้นแนวหน้าของโลก
ไปด้วยตระหนักในความตกต่ำอย่างน่ากลัวของทีมชาติไทย
ขณะนี้ทรุดรูดลึกลงไปถึงระดับเด็กเล็กที่เคยยืนแถวหน้าของทวีป
ทีมชาติไทยรุ่นอายุไม่เกิน 16 ปี พ่ายแพ้ทีมชาติลาว ครองบ๊วยในรายการเอเอฟเอฟ ยู 16 แชมเปี้ยนคัพ คาสนามกีฬาแห่งชาติ นครเวียงจันทน์ ในช่วงต้นเดือน
เก็บทุกเคล็ดวิชาวิทยาการ มากู้หน้าประเทศชาติ
แต่ที่เข้มข้นกว่านั้นคือการสัมผัส ทำความเข้าใจ เรียนรู้ ทุกองค์ประกอบของกรรมการผู้ตัดสินระดับโลก ตั้งแต่มาตรฐานส่วนบุคคล กฎ ระเบียบ ธรรมเนียมปฏิบัติ ถึงระบบการบริหารจัดการหน่วยงาน
เพราะดูเหมือนจะเป็นปัญหาเฉพาะหน้าซ้ำซาก ในแวดวงฟุตบอลอาชีพของไทย ที่อาจกลายเป็นวิกฤติได้ในทุกขณะ
วิกฤติชั้นทำลายตัวเอง
เพราะตั้งแต่เปิดฤดูการแข่งขันมา ปัญหาที่เกิดจากการทำหน้าที่ของกรรมการผู้ตัดสินในสนาม นำไปสู่ความขัดแย้งที่รุนแรงเพิ่มขึ้นทุกทีๆ
สั่งสม พัฒนาไปสู่จุดการหมดสิ้นความเชื่อถือ และไม่ยอมรับ
เริ่มต้นที่การวิพากษ์วิจารณ์การทำหน้าที่ สู่การต่อว่าต่อขาน ด่าทอด้วยคำหยาบขั้นเป็นเดรัจฉาน การฟ้องร้อง กระทั่งเป็นศาลเตี้ยลงมือประทุษร้ายด้วยกำลัง
จากสนามบางกอกกล๊าส สนามกีฬากองทัพบก ชัยนาท สงขลา ระนอง ถึงสระแก้ว
เสียงเพรียกให้สมาคมฟุตบอลแห่งประเทศไทยต้นสังกัด แก้ไขปรับปรุงดังซ้ำๆ มาจากทุกสารทิศ
ส่วนเราๆ ในฐานะผู้ชื่นชอบฟุตบอล ผู้ชมที่เฝ้าชะเง้อติดตามอยู่จากฟากค่อนโลก นอกจากชมเกมการแข่งขันอันน่าตื่นตาตื่นใจผ่านจอ ชื่นชมสุดยอดนักเตะที่เป็นขวัญใจ เอาใจช่วยทีมรัก
เสพสัมผัสสุดยอดฟุตบอล
นี่ย่อมเป็นช่วงฝึกฝนการเป็นผู้ชมคุณภาพ นอกเหนือจะเข้าใจในเกม จะต้องยอมรับความจริงของเกมฟุตบอลได้
ความจริงคือ ความผิดพลาดที่เกิดขึ้น ไม่ว่าของกรรมการผู้ตัดสิน ของทีม รวมถึงการปะทะดุเดือดรุนแรง หากมิได้มุ่งหมายทำร้ายกัน เป็นส่วนหนึ่งของเกม
เราต้องเป็นผู้ชมที่จบเกมแล้วทุกอย่างก็จบลงได้ ปล่อยให้กระบวนการจัดการตามระเบียบกำหนดสะสางความผิดพลาดทั้งปวง
ปฏิเสธอย่างเด็ดขาดต่อการเล่นนอกเกมของทุกส่วน โดยเฉพาะนักฟุตบอลซึ่งอยู่ในสถานะนักกีฬา นักต่อสู้ที่มีหัวใจยิ่งใหญ่ และอาจเป็นฮีโร่ของเพื่อนร่วมชาติ
เช่นนี้การดูบอลยูโร 2012 คงจะเกิดประโยชน์มหาศาล
++
โดย ศิลา โคมฉาย คอลัมน์ แตกกอ-ต่อยอด
ในมติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันศุกร์ที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2555 ปีที่ 32 ฉบับที่ 1662 หน้า 67
ในฐานะผู้ประกอบวิชาชีพครูบาอาจารย์ และแม่ของบรรดาลูกสาว ผมโยนให้ภรรยาเป็นผู้ปกครองตามที่ระบุในเอกสารของโรงเรียน
แต่ผมคนหลักลอย ต้องเป็นฝ่ายไปประชุมผู้ปกครอง ตามกำหนดของโรงเรียน
ไปแทน เพื่อจัดการธุระตามระเบียบ ไปเพื่อรับรู้เข้าใจปัญหาปัจจุบันของเด็กวัยเรียน และอื่นๆ
ตามข้อมูลที่ได้รับการบอกเล่า เด็กมัธยมชั้นปี และช่วงวัยที่มีปัญหาหนักที่สุด คือชั้น ม.2 กับชั้น ม.5
ผู้ปกครองจำเป็นต้องใส่ใจเป็นพิเศษ
เหตุผลคือ ม.1 ยังเป็นเด็กเล็ก แถมเพิ่งเปลี่ยนสถานภาพจากเด็กประถม ใหม่ต่อสถานที่ ต้องสงบเสงี่ยมเป็นธรรมดา ม.3 และ ม.6 ทุ่มเทความสนใจไปกับการเตรียมตัวเรียนต่อในระดับสูงขึ้น ม.2 นั้นคุ้นเคยห้องเรียนครูบาอาจารย์ดีแล้ว เริ่มแก่พรรษาพร้อมจะทดลองท้าทาย สรีระเริ่มปรับเปลี่ยนรับวัยรุ่นเก้งก้าง เสียงแตกพร่า หน้าผุดสิว ทั้งถูกผู้ใหญ่กระทำให้สับสนว่า ตัวเป็นเด็กหรือเป็นผู้ใหญ่กันแน่
บางเรื่องที่ยังปฏิบัติอย่างเด็ก จะถูกกระหนาบว่า โตแล้วนะ! บางเรื่องที่คิดทำอย่างผู้ใหญ่จะถูกปรามว่า ยังเด็กอยู่ อย่าริ!
พ่อหนู แม่หนู เลยเลือกเอาเพื่อนเป็นสรณะ
ขณะ ม.5 กำลังหนุ่มสาวใหม่สด ดอกรักจึงผลิบานสลอน ดึงดูดความสนใจใคร่ลอง จนอาจหมกมุ่น
ส่วนประเด็นอื่นๆ ที่ห้อยเป็นติ่งไว้ คืออยากไปสัมผัสตรงๆ กับนโยบายเรียนฟรี ที่นักการเมืองหยิบฉวยมาใช้หาเสียง โอ้อวดกันอย่างเป็นล่ำเป็นสัน ในทางปฏิบัติจริงแท้แค่ไหน เพราะตามข่าวสารที่ปรากฏบนพื้นที่สื่อ มีเด็กๆ ต้องเลิกเรียนเพราะไม่มีทุนทรัพย์อยู่ไม่น้อย
บางรายถึงกับฆ่าตัวตายประท้วงชะตากรรม
ไปโรงเรียนของลูกๆ มา 2-3 แห่ง หลายครั้งคราวในรอบหลายปี กระทั่งพอจะเข้าใจปัญหาในรั้วโรงเรียนอยู่บ้าง ทั้งรู้สึกเห็นอกเห็นใจผู้มีหน้าที่อบรมบ่มเพาะกุลบุตร กุลธิดาอนาคตของชาติ อยู่ไม่น้อย บางคราวเคยสวนคำใครต่อใคร ที่มักกล่าวลอยๆ แบบติดปากเคยชิน
การศึกษาของเราไม่ค่อยมีคุณภาพ
แล้วอะไรบ้างเล่า ในประเทศนี้ที่มีคุณภาพ การเมือง เศรษฐกิจ สังคม กระนั้นหรือ?
หรือแม้กระทั่งปัญหาครึกโครมของโรงเรียนดัง ที่ตกเป็นข่าวใหญ่ช่วงเปิดเทอม ผมยังคิดว่า พอมีส่วนเข้าใจสถาบัน โรงเรียนขนาดใหญ่รับเด็ก ม.1 เข้าเรียนร่วมพันคน ขณะ ม.ปลายถูกบีบให้เหลือรับได้เพียง 600-700 คน เท่าที่รู้มาก่อน เกณฑ์ในการคัดเลือกของพวกเขา คือไล่จากคะแนนสูงสุดลงมาจนถึงจำนวนที่ต้องการแล้วขีดเส้นชัดๆ
กรณีที่คะแนนต่ำสุดเท่ากันหลายคน หรือเลื่อนคนใต้เส้นขึ้นมาทดแทนคนซึ่งสละสิทธิ์ เขาพิจารณาจากผลการเรียน ที่กระเตื้องสูงขึ้นเป็นลำดับ ไม่ให้โอกาสคนที่มีแต่รูดตก หรือขึ้นๆ ลงๆ
แต่ความเป็นโรงเรียนดัง ย่อมมีปัจจัยแทรกซ้อนอยู่เสมอ
ผมไปโรงเรียนเพื่อรับฟังเรื่องเดิม
โรงเรียนมุ่งมั่นจะบรรลุภารกิจอันสำคัญยิ่งยวด จัดการให้ผู้เรียนมีความรู้ ความสามารถเทียบเคียงมาตรฐานสากล มีคุณภาพเป็นพลโลก คือมีความเป็นเลิศทางวิชาการ สื่อสารได้อย่างน้อย 2 ภาษา มีความคิดสร้างสรรค์ ร่วมกันรับผิดชอบสังคมโลก
บ่มเพาะผู้เรียนให้มีคุณลักษณะอันพึงประสงค์
มีวินัย มีความเป็นไทยหัวใจรักชาติ มุ่งมั่นในการทำงาน ซื่อสัตย์สุจริต มีจิตสาธารณะ ใฝ่เรียนรู้ อยู่อย่างพอเพียง
โอ...เรื่องยิ่งใหญ่นัก การแบกรับภาระ เหมือนเสี่ยงต่อการถูกกดทับจนบี้แบน
ก่อนตบท้ายด้วยการแบสภาพหน่วยงาน ของผู้หาญต้องทำการใหญ่นี้ ด้วยการยอมรับว่าอยู่ในภาวะขาดเขินทั้งกำลังคนกำลังเงิน
สัดส่วนของครูกับนักเรียนต้องเป็นไปตามเกณฑ์
โรงเรียนขนาดใหญ่รองรับนักเรียนหลายพันคน ต้องมีจำนวนครูที่สอดคล้องกัน ปัจจุบันขาดหายไปร่วม 50 อัตรา หายไปกับการเกษียณอายุ ไม่มีการชดเชยให้ เว้นแต่กรณีลาออกก่อน โรงเรียนต้องแก้ไขเอาเองจากการหาครูอัตราจ้าง รวมถึงครูผู้ชำนาญการพิเศษ ด้วยงบประมาณที่มีจำกัด
และยังจำกัดจากนโยบายรัฐ กำหนดให้คนจบปริญญาตรีรับเงินเดือนเริ่มที่หมื่นห้า
โรงเรียนขนาดใหญ่ งบประมาณส่วนใหญ่ หมดไปกับค่าสาธารณูปโภคแต่ละเดือน ว่ากันว่าสูงลิบเฉียดครึ่งล้าน เพื่อให้ดำเนินการไปได้ตามปกติ ต้องแสวงหาความจุนเจือจากหลายภาคส่วน
การบรรลุภารกิจสำคัญคงทุลักทุเลเต็มที
ผมไปร่วมประชุมเพราะรู้ว่า โรงเรียนและผู้ปกครอง คิดและมองเห็นประโยชน์ร่วมกัน
ต้องการเด็กประพฤติดี มีความรู้ความสามารถเป็นสำคัญ แต่ที่สำคัญยิ่งกว่า คือจบ ม.ปลายแล้วสามารถสอบแข่งขันเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัยของรัฐ โดยเฉพาะคณะที่มีชื่อเสียง มีโอกาสในการทำงานเลี้ยงชีพดีกว่า เพราะสังคมวัดความสำเร็จกันตรงนั้น
โรงเรียนของลูกสาว มีแผนจะเพิ่มศักยภาพนักเรียนในการสอบแข่งขัน โดยลงทุนจ้างอาจารย์มหาวิทยาลัยมาสอนพิเศษวิชาหลักเพิ่มเติมในวันหยุด
การนี้ผู้มีจิตกุศลเห็นดีเห็นงาม ควักเงินเป็นก้นถุงแล้วหนึ่งแสน
บนกระดานดำในห้องเรียนของลูก จึงเขียนตัวเลขค่าบำรุงการศึกษาตามปกติ และข้อความลอยๆ บริจาคตามกำลังศรัทธา...
.
