โดย จอห์น วิญญู spokedark.tv www.facebook.com/spokedarktv
ในมติชนสุดสัปดาห์ วันศุกร์ที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2555 ปีที่ 32 ฉบับที่ 1675 หน้า 79
บางทีผมก็อยากให้เขารู้สำนึกว่าสิ่งที่เขาทำมันไม่ใช่แค่ตัวเขาเองที่ต้องบาดเจ็บหรือตายไป เขาทำให้คนอื่นที่ได้รับผลพวงจากอุบัติเหตุนั้นทุกข์ทรมาน ถ้าเขาขี่รถสวนเลนมาแล้วทำให้รถคันหนึ่งหักหลบไปชนเสาไฟตายทั้งครอบครัว ส่วนเขารถล้มขาหักพิการตลอดชีวิต หรือสมองกระทบกระเทือนเป็นคนสติไม่สมประกอบ ครอบครัวของเขาต้องใช้เงินทั้งหมดที่มีอยู่และเวลาชีวิตของทุกคนในครอบครัวหันมาดูแลเขา และเมื่อถึงเวลาเงินหมดจะทำยังไง ลูกเต้าจะกินอะไร
บางทีผมก็อยากให้คนขับขี่รถสวนเลนหมดไป
บางทีผมก็สงสัยว่าทำไมตำรวจไม่มาจับคนละเมิดกฎจราจรซะที ในแววตาของตำรวจจราจรคนนั้นที่ผมเห็นลางๆ เพราะผ้าปิดปากกับหมวกตำรวจที่คลุมเกือบมิดหมดสิ้น แต่ผมว่าผมเห็นชัดในความเหนื่อยล้าในดวงตา ตำรวจหนึ่งนายบนแยกจราจรที่มีรถเป็นร้อยเป็นพัน คนจ้องจะทำผิดเป็นพันเป็นหมื่น วินัยอาจเป็นสิ่งเดียวที่พี่ตำรวจเขาหวังให้เรามีกันเอง
แต่เมื่อเห็นรถสวนเลนคันแล้วคันเล่า ขนาดเรายังถอดใจ แล้วพี่เขาจะว่าไง
อยากให้พี่เขามีคนมาช่วย เพิ่มกำลังพลไหมครับ
แต่พูดไปก็รู้ว่าไม่ ไม่ ไม่ ไม่หรอก
ต่อให้เพิ่มตำรวจมากกว่าประชากร ความเข้มข้นของสันดานในปริมาณนี้ คงป่นปี้เหมือนเดิมอยู่ดี
บางทีผมก็อยากถึงบ้านไวไว แต่ที่กลับรถมันไกลผมก็เลยย้อนศร
บางทีรถผมมันไม่ค่อยดี ตังค์ผมมันไม่ค่อยมี ประหยัดน้ำมันได้วันละเท่านี้ หลายวันมันก็ได้ข้าวจาน
บางทีผมก็เหนื่อยมาก อยากกลับบ้านสักที ทำงานโรงงาน โดนเถ้าแก่กดขี่ จะให้ขึ้นสะพานลอยตรงนั้น ข้ามทางม้าลายตรงโน้น ผมขอข้ามเลยตรงนี้ จะได้ถึงบ้านสักที ไม่เคยเห็นจะโดนชน
บางทีก็อยากจอดแป๊บเดียว เปิดไฟต๊อกแต๊กไว้คนจะได้รู้กัน
เมื่อเรามีมารยาทแล้วนั้นคนอื่นพลันย่อมมารยาทดีตอบ
รถเมล์จะจอดเข้าป้าย เข้าเลนริมไม่ได้ เขาคงไม่ว่ากัน
ผู้โดยสารกระโดดถลัน จากเลนกลางพลัน เท้ายันฟุตปาธ ลื่นล้มหัวฟาดมิแคล้วคลาดญาติฮือ
นี่ขนาดยังไม่เจอรถขี่สวนเลนมาสอยไปซะก่อนนะนี่
บางทีเราก็นึกไม่ถึง แค่จะรอรับใครไม่กี่วินาที ไม่เห็นจะเป็นอะไร
เปิดต๊อกแต๊กไว้ คนจะได้รู้กัน
บางทีเราก็รักสะดวก ใครว่าเราขี้เกียจ รับรองเราจะเหยียดมัน
บางทีเราไม่ชอบคนหยาม แต่ไอ้พวกขี้เกียจ อย่าละเมียดมาเหยียดเรา
บางทีเราก็รู้ว่าเราโง่ แต่โถโถโถ มีแต่ไอ้โง่มาว่าเรา
บางทีเราก็อยากฉลาด แต่โง่ไม่เคยพลาด เรียกฉลาดคงมากไป
บางทีเราก็แกล้งโง่ แกล้งไปแกล้งมา เริ่มรู้สึกว่าโง่จริง
บางทีเราอยู่เฉยๆ แถมทำตัวเห่ยๆ ก็สะเบยสะเบย
บางทีเราก็ตอบเขาไป พูดมากนั้นไซร้ไม่ใช่งานของใคร นั่นมันงานของเรา
บางคนมีหน้าที่ทำ ไม่เคยเห็นจะทำ แต่คนคิดว่าทำ
บางคนไม่มีหน้าที่ทำ แต่คนไปเห็นว่าทำ เลยโดนยำกันใหญ่
บางคนมีหน้าที่ทำ หมั่นเพียรเอาแต่ทำ คนขำกันใหญ่
บางคนมีคนทำให้ คอยแต่ทำหน้าใหญ่ ใครไม่รู้ กูทำเอง
บางทีเราก็โอเคสินะ ถ้าเขาจะโกงนิดโกงหน่อย แต่สร้างถนนให้เราเรียบๆ
บางทีเราก็โอมากๆ ถ้าเค้าแจกเงิน แล้วแดกกันเงียบเชียบ
บางทีเขาก็ทำหน้าเรียบๆ ถ้าเราจับได้เรื่องที่เขาโกงแบบเฉียบๆ แต่นักข่าวมาแซะเสียบดันให้เรื่องมันไม่เงียบ
บางทีเมื่อถึงเวลานั้น เขาค่อยทำตัวเงียบๆ เพราะคราวนี้เค้าเสียเปรียบ คงต้องหลบตามระเบียบ
บางทีเขาก็เดินเลียบๆ ไว้เรื่องซาสักพัก เขาค่อยกลับมาเงียบๆ
บางทีเราก็บ้าอำนาจ ใครอยู่ช่วงผงาด เราก็ฟาดลิ้นใส่
แพล็บๆๆ
บางทีเราก็ชอบใหญ่ๆ ใครเคลียร์ให้เราได้ เราก็เลียให้เขาได้
บางทีเราก็เข้าใจผิด ชอบคิดว่าเคลียร์ได้
ในวันที่ทุกอย่าง ... เคลียร์
.
